Sackett beperkte zich niet alleen zich tot achter de schermen werken, maar ze maakte ook haar aanwezigheid kenbaar als een figurant in “Star Trek: The Motion Picture en ze speelde een rol in het schrijven van enkele memorabele afleveringen. Samen met schrijfpartner Fred Bronson leverde ze bijdragen aan de serie, waaronder het script voor  de TNG episodes “Menage à Troi” en het verhaal voor “The Game”.

Daarnaast viel Sackett op als auteur, en ze deelde haar inzichten en ervaringen met het Star Trek-universum in haar boeken. Een van haar bekendste werken is “The Making of Star Trek: The Motion Picture”, een boek dat zijn oorsprong vond in haar “Star Trek Reports” voor het tijdschrift Starlog. Deze rapporten, die liepen van nummer 6 in 1977 tot en met nummer 29 in 1979, gaven fans een uniek kijkje achter de schermen van de productie en vormden later de basis voor haar boek.

Susan Sackett liet ook haar stempel achter in de Star Trek-wereld zelf. Haar naam siert de plaquette van de USS Enterprise-D in “Star Trek: The Next Generation”, waar ze wordt vermeld als admiraal, een erkenning van haar bijdragen aan het Star Trek-universum.

Helaas werd Sackett’s voorgestelde vervolgboek, “The Making of the Special Effects of Star Trek: The Motion Picture”, geannuleerd vanwege tegenvallende verkopen van andere boektitels gerelateerd aan The Motion Picture. Desondanks blijft haar nalatenschap voortleven in de harten van Star Trek-fans over de hele wereld, omdat ze een onmisbare schakel was in het weefsel van een van de meest geliefde sciencefiction franchises aller tijden.

Op 18-jarige leeftijd werd Stillwell een pionier in de Star Trek-fanwereld door de internationale fanclub Starfleet op te richten en te leiden. Onder zijn beheer groeide Starfleet uit tot ’s werelds grootste sciencefictionfanclub, erkend in het Guinness Book of World Records. Hoewel Eric al meer dan twintig jaar niet actief betrokken is bij Starfleet, blijft zijn erfenis voortleven in de duizenden leden wereldwijd.

In 1987 keerde Stillwell terug naar Los Angeles en betrad hij de professionele wereld van Star Trek als productieassistent voor “Star Trek: The Next Generation”. Zijn inzet en toewijding werden snel opgemerkt, en in 1989 werd hij gepromoveerd tot scriptcoördinator voor de serie, waarbij hij samenwerkte met uitvoerend producent Michael Piller.

Een hoogtepunt in Stillwells carrière kwam in 1989 toen hij, samen met Trent Christopher Ganino, het verhaal schreef voor de gedenkwaardige aflevering “Yesterday’s Enterprise”. Deze aflevering ontving niet alleen drie Emmy-nominaties, maar werd ook bekroond met de Technical Achievement in Sound Mixing. Het werd door verschillende bronnen uitgeroepen tot de meest populaire aflevering van “The Next Generation”.

Naast zijn bijdragen aan televisieseries was Stillwell betrokken bij “Star Trek VI: The Undiscovered Country” (1991) als figurant en later bij “Star Trek: Voyager”, waar hij samen met David R. George III het verhaal van het eerste seizoen schreef voor de aflevering getiteld “Prime Factors”.

In 1994 richtte Eric Stillwell Horizon Conventions, Inc. op, een bedrijf dat zich toelegt op het organiseren van Star Trek-conventies. Het succes van deze onderneming werd bevestigd door de verkoop van 10.000 tickets voor een evenement in de Royal Albert Hall in Londen in 1995.

In 1996 trad Stillwell toe tot de productie van “Star Trek: Insurrection” als uitvoerend assistent van Michael Piller. Zijn toewijding aan de franchise bleef niet onopgemerkt, en hij werd zelfs ingehuurd als figurant voor een scène in de DS9-aflevering “Far Beyond the Stars” (1998).

Naast zijn Star Trek-carrière heeft Stillwell ook bijgedragen aan Cruise Trek, waar hij als presentator fungeerde voor Star Trek-gerelateerde evenementen tijdens cruisevakanties. Zijn betrokkenheid bij Star Trek strekte zich uit tot het geschreven woord, zoals blijkt uit zijn samenwerking met David R. George III aan de DS9-roman “The 34th Rule”.

Eric Stillwell’s bijdragen aan Star Trek en zijn toewijding aan de fancommunity hebben zijn naam verankerd in de rijke geschiedenis van de franchise. Zijn erfenis strekt zich uit over decennia, en hoewel hij nu geniet van zijn pensioen in Frankrijk, blijft zijn invloed voortleven in de grenzeloze ruimte van Star Trek.

Doug Drexler herinnert zich het moment waarop Mark Rademaker in beeld kwam: “Mark kwam naar mij toe via Andy Probert, die – onder de indruk van Marks originaliteit – vond dat ik hem een kans moest geven.” Dit markeerde het begin van een vruchtbare samenwerking die zich uitstrekte tot en met 2014, waarbij Rademaker elk jaar een nieuwe afbeelding toevoegde aan de kalender.

Een opmerkelijk hoogtepunt in Rademaker’s carrière als ruimteschipontwerper was zijn betrokkenheid bij de creatie van het ruimteschip USS Aventine voor de “Aventine”-serie, onder leiding van Captain Ezri Dax. Hoewel zijn ontwerp aanvankelijk niet te zien was op de covers van de “Star Trek: Destiny”-trilogie, sierde het later wel de cover van de crossover “Zero Sum Game”.

Naast zijn bijdragen aan de wereld van sciencefiction, kreeg Rademaker ook erkenning voor zijn ontwerp van het ruimteschip van de Merian-klasse in IDW Publishing’s “Hive, Issue 4”.

Je kunt zijn werk voor Holland Space Yards bewonderen via https://twitter.com/yard2380.

In 2012 kwam Rademaker opnieuw in de schijnwerpers toen NASA aankondigde dat het concept van een warp, waarmee ruimtevaartuigen theoretisch sneller dan het licht kunnen reizen, mogelijk is. Samen met NASA-wetenschapper Harold White creëerde Rademaker ontwerpen die een glimp gaven van hoe zo’n ruimteschip eruit zou kunnen zien. De IXS Enterprise, een “vroeg concept” van de eerste echte warpdrive, werd geboren uit deze samenwerking.

Een buitengewoon hoogtepunt bereikte Rademaker in 2014, toen het ruimteschip dat hij voor NASA vormgaf, de IXS Enterprise, werd opgenomen in een prestigieuze kalender van de ruimtevaartorganisatie. Dit schip, gebaseerd op het concept van warp uit Star Trek, symboliseerde de mogelijkheid van sneller dan licht reizen en oogstte lof vanwege zijn futuristische ontwerp.

In een nuchtere reactie merkte Rademaker op: “Dat idee spreekt blijkbaar heel erg aan.” Zijn werk blijft niet alleen geliefd in de wereld van fictie, maar draagt ook bij aan de inspiratie en verbeelding van wetenschappers en ruimte-enthousiastelingen wereldwijd. Mark Rademaker blijft een pionier in het verleggen van grenzen tussen kunst, wetenschap en de verre horizon van de ruimteverkenning.